อภินิหารหลวงพ่อเดิม ตอนที่1 จัดหนักโกงข้าว (สนุกและได้ความรู้ดีมากครับ)

ขอแชร์มาจากเฟสศิษย์มีครู ครับ
อภินิหารหลวงพ่อเดิม ตอนที่1
จัดหนักโกงข้าว (สนุกและได้ความรู้ดีมากครับ)
"แน่นะ เถ้าแก่ ถ้าไม่เป็นดังปากพูด มอดมวนลงกินข้าวเปลือกหมดนาเถ้าแก่"

"เรื่องนี้ ข้าพเจ้าได้ยินมาจากนายเฟื้อ คนบ้านเก้าเลี้ยว เรื่องมีอยู่ว่า อาแป๊ะไล่ห่าน แกจะชื่อจริงอะไรก็ไม่ทราบได้ แต่ชาวบ้านเรียกแกว่าอย่างนั้นจนติดปาก อาแป๊ะไล่ห่านเป็นเถ้าแก่รับซื้อข้าวจากชาวนาในสมัยโน้น ปี พ.ศ. ๒๔๘๔ ราคาข้าวเกวียนละถึง ๓๐ บาท เพราะเป็นระยะสงคราม ข้าวยากหมากแพง ตาแป๊ะไล่ห่านแกจึงหากำไรจากการซื้อข้าวจากชาวนาในราคาถูก แล้วเอามาขายส่งโรงสีในราคาแพง ลำพังซื้อถูกกดราคาก็พอทำเนาอยู่ แต่อาแป๊ะไล่ห่าน แกเล่นโกงตาชั่งเข้าไปด้วย ชาวนาสมัยก่อนไม่ใช่ชาวนาสมัยนี้ เรื่องจะรู้เท่าทันเล่ห์เหลี่ยมของอาแป๊ะไม่ต้องหวัง ตาแป๊ะไล่ห่านก็โกงตาชั่งชาวนา ได้กำไรทบซ้ำเข้าไป แถมเวลาตวงหากชาวนาเผลอก็จะถูกโกงเข้าไปอีก เพราะตวงเกินแต่ไม่ได้นับ แกประพฤติตนเช่นนี้จนมีฐานะดีขึ้นทันตาเห็น ความลับไม่มีในโลก

ลูกจ้างที่แกจ้างไปแบกข้าว ขนข้าวกับแกนั้นเกิดขัดใจกับแกขึ้นมา ด้วยเรื่องส่วนแบ่งที่ไม่ค่อยจะเป็นธรรม จึงลาออกและเที่ยวได้ไปโพนทะนากับชาวบ้านให้รู้ทั่วกัน ว่าตาแป๊ะไล่ห่านโกง แต่ก็นั่นแหละเสียงนกเสียงกาจะมีคนฟังบ้างก็เป็นส่วนน้อย เพราะชาวนาส่วนใหญ่เชื่อว่าตาแป๊ะแกไม่โกง นายสนเป็นชาวนาที่รวมอยู่ในพวกที่เชื่อว่าตาแป๊ะโกงตาชั่ง จึงได้แอบตวงข้าวของตนแล้วจดนับเอาไว้อย่างละเอียด เพื่อตรวจสอบกับของตาแป๊ะไล่ห่าน ครั้นเมื่อตาแป๊ะมารับซื้อข้าวก็ตวงมา และคิดเงินให้ ปรากฏว่าน้อยกว่าจำนวนที่นายสนแกสำรวจเอาไว้ นายสนจึงโวยวายขึ้น และขอสอบตาชั่ง แต่มีหรือที่ตาแป๊ะไล่ห่านแกจะยอมจำนน แกแสยะยิ้มแล้วเอามือกดหัวตาชั่งของแกมาข้างหน้า (ตาชั่งเป็นแบบคาน ใช้ลูกน้ำหนักถ่วง) เจ้าตุ้มถ่วงน้ำหนักที่แกเตรียมโกงเอาไว้ก็เลื่อนออกจากที่

ตาชั่งก็ตรงดังเดิม นายสนทดสอบก็เท่ากับน้ำหนักจริง จึงจำใจขายข้าวให้ไปเพราะหมดปัญญาเถียง ด้วยว่าที่นายสนได้รับฟังมานั้น ลูกจ้างเถ้าแก่ไล่ห่านไม่ได้ล่วงรู้ถึงสายสนกลใน ในการโกงตาชั่งของตาแป๊ะอย่างละเอียด และแล้วในที่สุด ตาแป๊ะไล่ห่านก็เจอดีเข้าจนได้ โดยกำนันปลิวได้รับทราบพฤติกรรมของตาแป๊ะไล่ห่านในการโกงตาชั่ง เมื่อตาแป๊ะไปซื้อข้าวที่บ้านของญาติ กำนันก็ไปคุมดูโดยตรวจสอบจำนวนไว้ เช่นเดียวกับนายสน ครั้นขอชั่งทดสอบ ตาแป๊ะไล่ห่านก็ใช้วิธีเดิมในการโกง กำนันปลิวหมดปัญญาจึงลากมือตาแป๊ะไล่ห่าน ไปยังวัดที่อยู่ใกล้ๆ นั้น เพราะได้ข่าวว่าหลวงพ่อเดิมท่านได้รับนิมนต์มานั่งอุปัชฌาย์อุปสมบทนาคหมู่ ตาแป๊ะไล่ห่านมากราบหลวงพ่อเดิมพร้อมกับกำนันปลิว กำนันปลิวเล่าเรื่องให้หลวงพ่อฟัง พร้อมทั้งเสริมท้ายว่า อ้ายผู้ร้ายปากแข็ง โกงหาตัวจับยาก หลวงพ่อท่านก็ไม่ว่าอะไร ท่านถามตาแป๊ะไล่ห่านว่า 
เถ้าแก่โกงตาชั่งเขาจริงๆ หรือเปล่า"

ตาแป๊ะไล่ห่านยิ้มเห็นฟันเหลืองตอบว่า "อาหลงพ่อ อั๊วบอริสุก ค้าขายกงไปกงมา ตาชั่งอีก็ทดสอบลูแล้ว ไม่ได้ผิดน้ำหนัก แล้วจามาหาว่าอั๊วโกงล่ายอย่างไล อาหลงพ่อลองคิดดูซิครับ" หลวงพ่อนั่งนิ่งคล้ายใช้ความคิด และเอ่ยขึ้นว่า

"แน่นะ เถ้าแก่ ถ้าไม่เป็นดังปากพูด มอดมวนลงกินข้าวเปลือกหมดนาเถ้าแก่"

ตาแป๊ะไล่ห่านคิดในใจว่า ฮี่ธ่อ มอดที่ไหนจะมากินข้าวเปลือก เห็นมีแต่มอดกินไม้กินข้าวสาร ซี้ซั้วต่า รับปากส่งเดชไปก็แล้วกัน ว่าแล้วก็ตอบสวนไปว่า

"คักหลวงพ่อ อั๊วบริสุก"

หลวงพ่อโบกมือให้กลับออกไปโดยมีกำนันเดินนำหน้า ตาแป๊ะไล่ห่านเอาข้าวเปลือกที่ซื้อได้มาเข้าฉาง เก็บรวมเอาไว้เพื่อขายให้โรงสีอีกทอดหนึ่ง ฝันหวานว่าไม่นานนี้แล้วกำไรจากการขายข้าวเปลือก ที่โกงหยาดเหงื่อแรงงานเขามาได้คงจะมากมายจนนับไม่ไหว แต่แล้วตาแป๊ะไล่ห่านก็ตกใจร้อง ไอ้หยา เมื่อวันหนึ่งลูกน้องมาบอกว่า ข้าวเปลือกในฉางที่เก็บมีแมลงอะไรก็ไม่รู้ตัวเล็กๆ ดำๆ คล้ายกับมอดกินข้าวสาร มารุมกินข้าวเปลือกในฉางจนดำมืดไปหมด ตาแป๊ะไล่ห่านเสียวสันหลังวูบ หรือว่าคำสาบานของตนจะเป็นจริง รีบตาลีตาเหลือกไปดูก็แทบสิ้นสติ เพราะมอดลงกัดกินข้าวเปลือกเป็นการใหญ่ ขืนปล่อยให้เป็นอย่างนี้ คงวอดวายหมดแน่ จึงรีบไปเอายาฆ่าแมลงที่ใช้สำหรับทำลายมอดที่มีอยู่ มาให้ลูกน้องทำการฆ่ามอด แต่ดูเหมือนว่า มันจะเพิ่มทวีขึ้นเรื่อยๆ
------------------------------
ติดตามบทความดีดีได้ที่ komsanvpr.lnwshop.com ^_^ .